Owszem, film warto obejrzeć dla Gajosa – i tylko dla niego. Dla mnie Gienia nie jest słodka i urocza, tylko zarozumiała i przemądrzała. Dowodzi tego choćby scena krojenia chleba – nawet matka nie pozwoliłaby jej na takie fanaberie, tylko że dziewczynka trafiła na zakonnika, który myszy by nie skrzywdził. Dla mnie film nie był magiczny, choć miałem naprawdę dobre intencje. Jest nudny, nic się w nim nie dzieje, a magiczny to już na pewno nie jest. Śmieszny także nie jest, a przynajmniej mnie nie śmieszy taki wymuszony humor. Technicznie też jest słaby, zupełnie niepotrzebne te komputerowe efekty pojawiającej się dziewczyny. Jeśli nie ma się środków, można zrobić takie rzeczy bardziej klasycznie – czegoś nie ma i jest w następnym ujęciu. Oglądając „Jasminum” ciągle miałem wrażenie, że widzę raczej teatr telewizji niż film kinowy.